‍ و مثل چنین شبی بود، شب اول از ماه ربیع الأول سال سیزدهم بعثت که حضرت امیر المؤمنین، برای حفظ جان رسول الله، در بستر ایشان خوابید، و فضل و مواسات خود  را با رسول الله به تمام جهانیان آشکار ساخت و آیه ای در شأن ایشان نازل شد:

و مِنَ النَّاسِ مَن یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ : و از میان مردم کسی است که جان خود را برای طلب خشنودی خدا می‌فروشد، و خدا نسبت به [این] بندگان مهربان است. (سوره بقره، آیه 207)

مرد آن است که تا لحظه آخر مانده / در شب خوف و خطر جای پیمبر مانده

گر چه باران به سبو بود و نفهمید کسی / و محمد خود او بود و نفهمید کسی

در شب فتنه شب فتنه شب خنجرها / باز هم چاره علی بود نه آن دیگرها