بسم الله الرحمن الرحیم

انسان موحّد نمیتواند نسبت به اطراف خود بی تفاوت باشد. اصلا سازشگری برای او معنایی ندارد. او نمیتواند در جایی که چیزی جز خدا قد علم کرده سکوت اختیار کند مگر اینکه بداند صحبت او بیش از سکوت او ضرر میرساند. به جریان کربلا که نگاه میکنیم این مطلب را به وضوح مشاهده میکینم. حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) نمیتواند سکوت کند هر چند که برزگانی بیاییند و او را از رفتن نهی کنند و هر چند که در مراسم حج باشد. به هر حال باید برود. خوب ما هم کلاه خودمان را قاضی و ببینیم واقعا اینطور هستیم یا نه همچون علف های ظریفی هستیم که با هر بادی به جهتی منعطف میشوند