بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

رابطه ی بین انسان و دین به دو صورت میتواند باشد، یکی اینکه انسان در دین داخل شود و دیگر اینکه دین در انسان داخل شود. اینکه انسان در دین داخل شود یعنی دین فقط لباس ظاهری برای انسان میشود کما اینکه قرآن این حرف را برای عده ای در برهه ای از صدر اسلام اینطور میگوید:« وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا »، به خلاف زمانی که دین در انسان داخل میشود یعنی دین فقط خلاصه در ظاهر نمیشود بلکه در باطن او نیز نفوذ کرده است.چنین فردی در همه ی مسائل چه خرد و چه کلان حرف دین را نگاه میکند، دیگر اینطور نیست «یؤمِنُ بِبعضٍ وَ یَکفُرُ بِبعضٍ» بلکه در همه زمان ها کارش را بر دین عرضه میکند که ببیند درست یا غلط. دغدغه ی چنین فردی دین است و بس.