می گویند «حرف مرد یکی است»، اما آیا واقعیت هم همین است؟؟!!!

 همواره عقل و دین به پیروی از حق توصیه می کنند، نه اینکه اگر فردی فهمید مسیر را اشتباه رفته است باز هم روی حرفش بایستد و یا اینکه اگر شرایط عوض شد و تکلیف چیز دیگری بود، باز هم بر حرف خود اصرار داشته باشد.

 ممکن است که من امروز از فردی حمایت کنم چون او را در مسیر حق می دانم و فردا روزی که او از عقایدش برگشت، من به مقابل? با او بپردازم. این کار من را نه عقل محکوم می کند و نه دین.  

 باید کسانی را محکوم کرد که روی حرف خود بدون هیچ پشتوانه ای تأکید می کنند و اگر اعضای حزب شان تخلفاتی هم داشته باشند، باز از حمایت او دست بر نمی دارند و او را کارآفرین می دانند و  حتی کسانی را که حقوق های نجومی دریافت می کردند، ذخیر? نظام می خوانند....

اگر حرف مرد یکی بود، باید امیرالمؤمنین هم تا آخر زبیر را تأیید می کردند و از انحرافات او چشم پوشی می کردند.