آدرس کانال مسجد امیر المؤمنین علیه السلام قم - پردیسان - خیابان دهلاویه

https://eitaa.com/masjed_amiralmomenin

می دانیم که انسان با مرگ از بین نمی رود بلکه مرگ همچون پُلی است که انسان بوسیله آن از یک طرف آن به طرف دیگر می رود. ما با اعمال مان در واقع داریم فردی که آن طرف پل است را می سازیم. اعمال ما چیزی جدای از ما نیستند بلکه با اعمال مان، خودمان را می سازیم. اگر خوب بسازیم، برای او جز خوبی انتظار نمی رود و اگر بد بسازیم، جز بدی برای او نیست. دقیق مثل زمانی که شما یک آدمکی را ساخته اید اگر یک آدمکی را با ماده ای بدبود ساخته اید نباید انتظار بوی خوش از آن داشته باشید.یکی از چیزهایی که ما را خوب می سازد تعظیم شعائر الله است. مثل جشن گرفتن غدیر و یا روضه های محرم.

نوع نگاه ما و اندیشه و بینش ماست که گرایشات و تمایلات ما رو شکل میدهد و  تمایلات ما را به سمت افعال می کشاند. پس ضرورت داره که بینش ها رو درست کنیم. نمیشود از کسی که فکرش این است که کمک به دیگران سبب خسارت اوست، انتظار کمک مالی به مؤسسه و خیریه ای رو داشت. از این رو باید پایه ها رو درست کرد. البته این به این معنا نیست که رفتار تأثیر در بینش ها ندارند. گاهی اوقات با اشتباهات مکرر، ایمان مان را از دست میدهد. قران شریف می گوید: «ثُمَّ کَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاءُوا السُّوأَى أَنْ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَکَانُوا بِهَا یَسْتَهْزِئُونَ»

‍ #ولایت_الله

چقدر میتوانیم ولایت الله را تحمل کنیم؟؟!

کسانی که برای خود رؤیاها و قدرت طلبی‌ها را حاکم کرده‌اند، اینها حتی از یقین خویش بهره نمی‌برند. کسانی که برای خود خطهایی کشیده‌اند و راههایی مشخص کرده‌اند، #ولایت_الله را تحمل ندارند.

در نجف آن وقت که بیش از یک قلعه و آب شور و وادی گرم چیزی نداشت و در آن وقت که جایگاه عابدها و از دنیا گذشته‌ها و دست شسته‌ها بود، کسانی جمع بودند و از خود می‌پرسیدند: چه شده با اینکه ما به اندازه‌ی #یاوران_امام هستیم و سر بر فرمانیم و به این گوشه گلیم انداخته‌ایم، امام خروج نمی‌کند و ظاهر نمی‌شود؟

این مسأله رفته رفته جا باز کرد و ذهنها را گرفت و آنها را به جواب خواهی کشاند و این بود که کسانی را از میان خود انتخاب کردند و از آنها هم یک نفر را بیرون کشیدند و برای حل داستان روانه کردند.

این گل سر سبد، همین که از قلعه بیرون آمد و به وادی رسید، از کنار وادی، به خواب یا مکاشفه، دید که به شهری رسیده، پرسید و بدست آورد که #شهر_امام است. اشکش و شوقش و التهابش به جایی رسید که خود را نمی‌شناخت. اجازه‌اش نمی‌دادند تا آنکه اجازه بگیرند. بیچاره می‌تپید که مبادا راهش ندهند، ولی راهش دادند و اجازه‌ی خدمت خواست، بارش دادند و خدمت امام رسید، با شورها و گلایه‌ها و زمزمه‌ها و شوقها و از انتظارها و گفتن و از دوست به دوست نالیدن.

تعقدی دید و بشارتی شنید که ظهور نزدیک است. در خانه‌ای منتظر ماند تا خبرش دهند و راه بیفتد.

در این خانه برایش همسری انتخاب کردند، همسری که دریا را می‌مانست و آبشار را و نسیم را و طوفان را. دریا در چشمش و آبشار در گیسوانش و نسیم در حرکاتش و طوفان در عشقش.

انس گرفت و هنوز کام نگرفته، صدای شیپورها بلند شد و بر در کوبیدند که خواجه کی به درآید.

با التهاب، سرخورده به در ایستاد و شنید که احضارش می‌کنند. گفت آمدم ... هان آمدم ... بروید که رسیدم.

به خانه در آمد که کام بگیرد و هنوز کام نگرفته بود و در آتش می‌سوخت که بر در کوبیدند که بر در دروازه‌ایم و آماده، برخیز.

با زبان گره خورده گفت: بروید که گفتم می‌رسم.

و داخل شد هنوز جز آتش و سوز چیزی نچشیده بود که دوباره به راهش انداختند و صدایش کردند. او خروشید که مگر امام، وقت شناس نیست؟! گفتم که بروید می‌آیم.

این بگفت، خود را در میان وادی کنار قلعه دید و دیگر هیچ...

راستی کسانی که برای خود به اندازه‌ی نیم ساعت خط کشیده‌اند و برنامه گذاشته‌اند نمی‌توانند ولایت الله را تحمل کنند و این است که از یقینها و حتی انتظارهای خود هم چشم می‌پوشند تا چه رسد به فرعونهایی که تمام تاریخ را برای خود خط کشی کرده‌اند و با آرزوها، خودشان را بسته‌اند که حتی به ظلم و علو هم رسیده‌اند، که اینها با ولایت حق چه می‌کنند و هدی را چگونه تحمل خواهند کرد و چگونه ایمان خواهند آورد.

 منبع: صراط، علی صفایی حائری

عجیب است وقتی 40 میلیون از مردم به پای صندوق های رأی می آیند و یا راهپیمایی های عظیمی را شکل می دهند، این را گویا دشمن نمی بیند، اما همینکه چند نفری به خیابان ها می ریزند، یعنی کل کشور از وضعیت ناراضی هستند و می خواهند که نظام را سرنگون کنند....

این بانوی بزرگوار (#حضرت_معصومه)، این دختر جوانِ تربیت‌شده‌ی دامان اهل‌بیت پیغمبر، با حرکت خود در جمع یاران و اصحاب و دوستان ائمه (علیهم‌السّلام) و عبور از شهرهای مختلف و پاشیدن بذر معرفت و ولایت در طول مسیر در میان مردم و بعد رسیدن به این منطقه و فرود آمدن در قم، موجب شده است که این شهر به عنوان پایگاه اصلی معارف اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) در آن دوره‌ی ظلمانی و تاریکِ حکومت جباران بدرخشد و پایگاهی بشود که انوار علم و انوار معارف اهل‌بیت را به سراسر دنیای اسلام از شرق و غرب منتقل کند. (رهبر انقلاب)

‍ امام حسن عسکری علیه السلام: خَصلَتَانِ لَیْسَ فَوْقَهُمَا شَیْ‏ءٌ الْإِیمَانُ بِاللَّهِ وَ نَفْعُ الْإِخْوَانِ: دو خصلت است که بهتر و بالاتر از آنها چیزی نیست:ایمان به خدا و سود رساندن به برادران.

تحف العقول؛ النص؛ ص: 489 

 چند نکته: 

1. ایمان به خدا، فضیلتی است که با عمل تکمیل می شود، که از جمله مهمترین این اعمال، کمک و سود رساندن به دیگران است.

2. سود رساندن به دیگران فقط به این نیست، که اگر فقیری را در کنار خیابان دیدیم به او کمک کنیم، بلکه هر کدام از ما در هر منصبی و در هر جایگاهی که هستیم می توانیم با درست انجام دادن کارمان به دیگران سود برسانیم.

3. سود رساندن به دیگران در برخی از مواق شاید نه هزینه زیادی داشته باشد و نه وقت زیادی از ما بگیرد، پس حیف است که از کنار آن به سادگی بگذریم.