می دانیم که انسان با مرگ از بین نمی رود بلکه مرگ همچون پُلی است که انسان بوسیله آن از یک طرف آن به طرف دیگر می رود. ما با اعمال مان در واقع داریم فردی که آن طرف پل است را می سازیم. اعمال ما چیزی جدای از ما نیستند بلکه با اعمال مان، خودمان را می سازیم. اگر خوب بسازیم، برای او جز خوبی انتظار نمی رود و اگر بد بسازیم، جز بدی برای او نیست. دقیق مثل زمانی که شما یک آدمکی را ساخته اید اگر یک آدمکی را با ماده ای بدبود ساخته اید نباید انتظار بوی خوش از آن داشته باشید.یکی از چیزهایی که ما را خوب می سازد تعظیم شعائر الله است. مثل جشن گرفتن غدیر و یا روضه های محرم.