عیسى علیه السلام به حواریین گفت: «من خواهش و حاجتى دارم، اگر قول مى‏دهید آن را برآورید بگویم.» حواریین گفتند: «هرچه امر کنى اطاعت مى‏کنیم.». عیسى از جا حرکت کرد و پاهاى یکایک آنها را شست. حواریین در خود احساس ناراحتى مى‏کردند، ولى چون قول داده بودند خواهش عیسى را بپذیرند تسلیم شدند و عیسى پاى همه را شست. همینکه کار به انجام رسید، حواریین گفتند: «تو معلم ما هستى، شایسته این بود که ما پاى تو را مى‏شستیم نه تو پاى ما را.».

عیسى فرمود: «این کار را کردم براى اینکه به شما بفهمانم که از همه مردم سزاوارتر به اینکه خدمت مردم را به عهده بگیرد «عالم» است. این کار را کردم تا تواضع کرده باشم و شما درس تواضع را فرا گیرید و بعد از من که عهده‏دار تعلیم و ارشاد مردم مى‏شوید راه و روش خود را تواضع و خدمت خلق قرار دهید. اساسا حکمت در زمینه تواضع رشد مى‏کند نه در زمینه تکبر، همان گونه که گیاه در زمین نرم دشت مى‏روید نه در زمین سخت کوهستان.»

مجموعه ‏آثاراستادشهیدمطهرى، ج‏18، ص: 315

میلاد پیامبر الهی، حضرت عیسی علیه السلام مبارکباد.